Tegeltableau in Delfts aardewerk

Hoe wordt een ontbrekende tegel gereconstrueerd?

Deze 18de Eeuwse Delftse tegeltableaus van een hond en een kat lagen al lange tijd in de schuif van de eigenaar, omdat ze beschadigd en niet gemonteerd waren. Naast één volledig ontbrekende tegel waren er ook meerdere tegels gebroken en ontbraken er enkele scherven.

De scherven werden verlijmd met Paraloïd B-72 (35% in aceton) die werd gekozen omwille van zijn goede verouderingseigenschappen en omkeerbaarheid. Van een bestaande, onbeschadigde tegel werd een silicone mal gemaakt en in fijne gips een nieuwe tegel afgegoten. Deze werd verder bijgewerkt, zodat de tegel ook de typerende onregelmatigheden heeft zoals de originele tegels.

De lacunes en breuknaden werden opgevuld met plaaster. Bakfouten, zoals in het gezicht van de kat, zijn typerend voor dit soort keramiek en werden niet gerestaureerd omdat deze niet als schade worden beschouwd.

Omdat tegeltableaus in meerdere exemplaren geproduceerd werden, kan men in vakliteratuur afbeeldingen van gelijkaardige exemplaren terugvinden, die uitsluitsel geven bij de reconstructie van het decor van de ontbrekende tegel.  De retouches op de ontbrekende tegel, opgevulde breuklijnen en lacunes werden uitgevoerd met een acrylverf met goede verouderingseigenschappen.   Tot slot werden de tegels met zuurvrije siliconestippen op een geschikte drager gemonteerd.